سال هاست می نویسم
همیشه دستگاه های تایپ قدیمی را دوست داشتم
یک بار از نزدیک دیدمش و علاقمندتر شدم
الان دیگه با سیستمم رفیقم و سال های متمادی است که با این می نویسم
دلم برای دفترهایم که بسیار در آن ها نوشته ام تنگ شده
و البته وقتی که به مرگ فکر میکنم به این فکر میکنم که چیا نوشتم؟ و کاش محو بشه از صفحه کاغذها و کسی نتونه بخونه
نوشتن حال ادم خوب میکنه حالا هر مدلش
انگار یه سری جمله و واژه است که باید برون ریزیش کنی بدون اینکه مخاطبی داشته باشه
کاش این بیان هم دسترسی بهش روی گوشی هم سهل باشه تا بشه زود زود نوشت
مثل توئیتر یه اپ بشه و نوشتن و نوشتن و نوشتن
خدایا حواست بهم باشه من بی حواسم یادم نره اون دنیا رو و سرعت تند رسیدنم به تو.
"یادداشت های ناتمام، الف_ر"
درباره این سایت